La Bataille de la Moscowa, Reduta Szewardino, część 3

Godzina 18.20. Ogólny rzut na pole bitwy:

Nieopodal wsi Aleksinki 2. francuska dywizja piechoty ma poważne problemy z rozwinięciem się z kolumn marszowych. Teren jest niezwykle trudny i przez brak miejsca francuzi są zmuszeni do wymiany ognia przez oddziały tyralierów.  Sytuację powinna zmienić  1. dywizja piechoty, która dąży do oskrzydlenia pozycji Rosjan blokujących drogę 2. dywizji piechoty.

W centrum działań krwawe walki pomiędzy 5. dywizją piechoty a rosyjską 2. dywizją grenadierów. Francuzom udało się popędzić aż 3 bataliony rosyjskie jednak w rezerwie Rosjanom pozostały kolejne 3 świeże bataliony. Francuzi pomimo sukcesów są już mocno zdezorganizowani. Sama wieś Dorodino broniona jest przez niezwykle silne bataliony grenadierów, które tam trzymają się bardzo mocno. 5 brygad francuskiej kawalerii, które właśnie weszły do walki powinno z sukcesem związać 2. rosyjską dywizję kirasjerów. Wtedy będzie można pchnąć do walki o Dorodino 4 świeże bataliony piechoty, które obecnie ustawione w czworoboki chronią flankę i tył 5. dywizji piechoty przed rosyjskimi kirasjerami.

Na lewym rosyjskim skrzydle 27. dywizja piechoty generała Karla von Mecklenburg-Schwerina staje dzielnie przeciwko Polakom z 16. dywizji piechoty. Teren jest trudny i Polakom niezwykle wolno idzie przemieszczanie się. Nie mogą użyć atutu silnej artylerii i w zasadzie największą rolę grają bagnety. Mimo marnych szans na przełamania linii rosyjskich w tym miejscu dywizja polaków spełnia swoją rolę wiążąc silną rosyjską 27. dywizję.

Francuzi wiążą duże nadzieje z atakiem 1. dywizji piechoty generała Moranda. 13 pułk lekki oraz 17 pułk piechoty liniowej zaatakują prawą flankę dywizji grenadierów a 30 pułk piechoty liniowej pospieszy z pomocą 2 dywizji piechoty atakując Rosjan na ich lewej flance. Pomocna będzie także silna artyleria 1. dywizji piechoty.

La Bataille de la Moscowa, Reduta Szewardino, część 2

Ciąg dalszych zmagań pod Możajskiem.

O godzinie 17.00 na teren walk weszły dwie nowe francuskie dywizje. Od południa drogą z kierunku Elnii, pod dowództwem generała Izydora Krasińskiego weszła 16 polska dywizja piechoty. Drogę w kierunku reduty Szewardino zastąpiła jej 27 dywizja generała Dimitra Newerowskiego. Z kolei nowym traktem smoleńskim (od zachodu) weszła francuska 2 dywizja piechoty. Jej w miarę świeże pułki powinny poradzić sobie z regimentami jegrów i brygadą kawalerii, które blokują jej drogę.

W tym samym czasie bataliony 5 dywizji piechoty uszykowane w linie poruszają się powoli w kierunku pozycji rosyjskich broniących Doronino.

O godzinie 17.20 weszła na teren bitwy 1 dywizja piechoty z francuskiego I korpusu. Dowódca, generał Morand dostał rozkaz wsparcia 5 dywizji w natarciu na Dorodino. W czasie gdy 1 dywizja przemieszcza się w kolumnach marszowych 5 dywizja niezmordowanie wymienia ogień z grenadierami generała księcia von Macklenburg-Schwerina. Przewagę ogniową rosyjskich grenadierów kompensuje francuska artyleria. Rosjanie w wyniku wymiany ognia ponoszą ciężkie straty. Dochodzi też do wymiany ognia między pułkami 2 dywizji francuskiej a jegrami 49 i 41 pułku.

Lada moment na polu bitwy pojawią się także 1 i 2 brygady kawalerii a wśród nich 9 polski pułk ułanów.

c.d.n.

La Bataille de la Moscowa, Reduta Szewardino

Oto pierwsza część raportu z rozgrywki solo scenariusza Shevardino Redoubt. Scenariusz rozpoczyna się o godzinie 15.00 5 września 1812 roku i obejmuje walki toczone w pobliżu reduty Szewardino.

Ogólny obraz bitwy. 5 września 1812 roku, godzina 15.00. Poza planszą widać kolumnę oddziałów francuskiej 5. dywizji piechoty z III korpusu, która za chwilkę wejdzie na pole walki.

Zbliżenie na redutę i jej okolicę.  Pierwsza linia obrońców składa się z 6 pułków jegrów. Zaraz za jegrami stoją dwie brygady kawalerii. W odwodzie znajduje się 2. dywizja kirasjerów oraz dwie dywizje piechoty (27. dywizja piechoty oraz 2. dywizja grenadierów), które czym prędzej trzeba ściągnąć w pobliże reduty. Sama reduta obsadzona jest przez rosyjską artylerię pozycyjną.

O godzinie 15.20 francuska 5. dywizja w kolumnach marszowych wchodzi do Fomkino. Rosjanie ściągają wszystkie oddziały piechoty oraz kawalerii w pobliże Szewardino i Doronino. Na tych dwóch wioskach będzie się opierała rosyjska obrona.

Zbliżenie na linie rosyjskie. Obie dywizje piechoty już w zasięgu wzroku. 2 dywizja grenadierów zmierza w kierunku wioski Doronino a dywizja kirasjerów zajmuje pozycje na lewym skrzydle rosyjskich pozycji.

Ogólny rzut na pole bitwy. Sytuacja z godziny 15.40

Godzina 16.00. Francuzi rozwijają swoje oddziały w linie i szykują się do szturmu na Doronino. Rosyjska kawaleria ustawiła się na prawym skrzydle Francuzów.

Atak rosyjskiej kawalerii na prawe skrzydło Francuzów zostaje odparty. Piechocie udało się ustawić w czworoboki i 3 kolejne szarże kirasjerów zostały odrzucone. Rosyjscy kawalerzyści ponieśli podczas ataków znaczne straty. Zginął między innymi dowódca dywisji General-Major Ilia Michajłowicz Duka.

Linia francuska posuwa się do przodu. Rozpoczynają się pojedynki artyleryjskie i po obu stronach pojawiają się pierwsze straty. Jednocześnie Rosjanie wysyłają 27. dywizję piechoty na lewe skrzydło swoich pozycji by zabezpieczyć je przed zbliżającą się od południa 16. dywizją piechoty z V korpusu księcia Józefa Poniatowskiego.

La Bataille de la Moscowa – co w środku

Mój przeciwnik w Fontenoy łapie ostatnio lagi i rzadko odsyła swoje ruchy. Nie mam więc dla Was żadnej nowej informacji związanej z postępem sytuacji pod Fontenoy. Mam za to dla Was pierwsze wideo – nieudolne próby nagrania „game unwrapping”. Trochę chaotyczna próba ale co tam… pierwsze koty za płoty 🙂 – zobaczymy jakie będą komentarze. Jeśli mnie za bardzo nie skrytykujecie to co jakiś czas wrzucę filmik z rozdziewiczenia jakiejś gry.

Miłego oglądania. No i prośba o komentarze.

La Bataille des Quatre-Bras, cz. 1

Jednym z moich „odkryć roku 2013” był system La Bataille – fantastyczny taktyczny „napoleon”. Do recenzji tego systemu (a dokładnie recenzji gry La Bataille des Quatre Bras)  przymierzam się już od dłuższego czasu. Zanim jednak powstanie recenzja postanowiłem zrobić porządek w temacie przepisów do serii La Bataille.

Wszystko zaczęło się w roku 1975, kiedy powstała pierwsza część serii La Bataille de la Moscowa. Wraz z pierwszą grą zaczęły się rozwijać przepisy do całego systemu. W roku 1984 prawa wydawnicze do serii kupiła firma Clash of Arms i wprowadziła do przepisów kilka znacznych modyfikacji (między innymi losowy system Chit-pull, służący do aktywowania jednostek). Tak narodziły się przepisy znane pod nazwą Regulations of the Year XXII, które na przestrzeni czasu przekształcały się, rozwijały i zmieniały aż powstały przepisy Regulations of the Year XXX (w skrócie Reg XXX). Za rozwój przepisów Reg XXX odpowiedzialny był Terry Doherty. On obecnie rozwija je również. Kiedy w serii pojawiły się kolejne „tytuły-monstery” aby przyspieszyć rozgrywkę pojawiła się uproszczona wersja przepisów Reg XXX znana pod nazwą Marie Louise (w skrócie M-L). Za przepisy M-L także odpowiada Terry Doherty. Obecnie wszystkie nowe, „duże” gry w serii (nowe wydanie Moskwy czy planowane na następny rok Dresno) wydawane przez Clash of Arms standardowo używają uproszczonych przepisów M-L. Równolegle jednak wydawnictwo Marshal Enterprises pracuje nad własną wersją przepisów, które ewoluowały z oryginalnych przepisów z 1975 roku. Przepisy te znane są pod nazwą La Bataille Primer ME. Ostatnią grą, którą wydało Marshal Enterprises jest Lipsk – siedmio-mapowy monster. Gra oparta jest oczywiście na przepisach Primer ME ale zespół związany z Terrym Doherty już opracował przepisy dostosowujące Lipsk do przepisów RegXXX oraz M-L. Kolejną grą zaprojektowaną przy współpracy Marshal Enterprises oraz Against the Odds będzie La Bataille de Vauchamps. Ta gra także będzie dystrybuowana z przepisami Primer ME.

Podsumowując – mamy więc obecnie 4 wersje przepisów: Reg XXII (wymierający), Reg XXX, M-L, Primer ME. Nad nowymi tytułami serii La Bataille pracują obecnie 3 wydawnictwa: Clash of Arms, Marshal Enterprises oraz Against the Odds.

Jest z tym jak widzicie trochę zamieszania ale dobra wiadomość jest taka, że bez większych trudności w dowolną grę da się zagrać przy pomocy dowolnych przepisów. Na stronie labataille.us można też ściągnąć gotowe przepisy dla poszczególnych gier z serii (wszystkich wydawnictw) dostosowujące te gry do przepisów Reg XXX oraz M-L co jeszcze bardziej ułatwia sprawę.

Wszystkie przepisy są do siebie bardzo podobne i mają dużo wspólnych zasad. Największą różnicą pomiędzy Reg XXX/M-L a Primer ME jest system aktywowania jednostek. W Reg XXX/M-L za aktywację odpowiada system losowania żetonów, które wskazują nam korpusy/dywizję/brygady mogące się ruszać. Przepisy Primer ME to klasyczny IGOUGO z małym zastrzeżeniem. Każda ze stron ma ograniczony czas na wykonanie swojego ruchu. Np. 7 minut dla Francji i 5,5 minuty dla koalicji. Czasu nie można zatrzymać, nie można też poświęcić dodatkowego czasu na planowanie przed wykonaniem ruchu. Rozwiązanie ciekawe i niespotykane.

Z kolei różnice pomiędzy uproszczonym M-L a „pełnym” Reg XXX sprowadzają się do tego, że w systemie Reg XXX jest wszystkiego więcej. Mamy więc więcej możliwych formacji (np. Skirmish dla jednostek kawalerii, dwu heksowa linia dla piechoty czy trzy heksowa kolumna), nasze jednostki mają dodatkowe możliwości (np. Cavalry Skirmish Harassment lub Cavalry Grand Charge, Counter-battery fire), są różnice w systemie dowodzenia oraz w tworzeniu stosów, walka ogniowa i walka w zwarciu potraktowane są bardziej szczegółowo. Mamy przepisy dotyczące rykoszetów ognia artyleryjskiego czy oddzielne przepisy odnośnie haubic oraz wozów amunicyjnych. Te dodatkowe zasady powodują, że podręcznik do Reg XXX jest o 26 stron dłuższy niż jego odpowiednik dla przepisów M-L. Ja w swoich rozgrywkach stosuję przepisy M-L ze względu na idealną moim zdaniem równowagę pomiędzy ilością szczegółów a czasem rozgrywki.